گل کردم .....

من    از   «سپیده دمان»  راه    برده ام     به «نیستان»به  هدیه    شعله ای   از     آه   برده ام     به «نیستان»شعور      مندرسم       را      نهاده ام        به       کناریهر    آنچه      فاخر     دلخواه   برده ام    به «نیستان»دل    شکسته ی     من     با   نسیم     عشق    نلرزدچنین     متاع      به      اکراه     برده ام  به «نیستان»به     صدر     تا      بنشیند     دوباره       قدر     ببیندفتاده    یوسف    در    چاه     برده ام     به «نیستان»اگر  چه  نیست   ز  بی مایگی    به  کف  ده  خشتمبرای    بی بی دل   ،   شاه      برده ام  به «نیستان»خیال     خام &n گل کردم ........

غزّه در خون غزّه در آتشآن طرفتر-پاسخی جانانه از یاران شیراوژن-لانه ی کفتار در آتش*توده ی خاکستری برجامانده اینجا از شرار خشم جلادانخانه بربادانشاخه ی زیتون به خون آذینبال و پرهای سفید عشق-از خون کبوتر سرخ*یک طرف کودک در آتشیک طرف مادر-لاله با گلبرگ در آتش-مرگ بر آتش!فلسطین     ای      طنین     هستی      عشقجنونی       زاده ی           سرمستی      عشقزلال آوایی                  لبهای                تشنهقیام       سنگ       در       امحای       دشنهترنّم       کرده      با        خونین         روایتشکوه       فتح       را        تا        بی نهایتکبوتر کشته ی          پژمرده             زیتونلگد کوب         &n گل کردم ........

هر شب که با یاد تو گرم گفتگو بودمتنها ولی سرشار عشق و آرزو بودمدرظلمت شبها فروغ عشق می دیدموقتی  که  با  آیینه رویی  روبرو بودمتا گوهر وصل تو را یابم خدا دانددریا به دریا روز و شب در جستجوبودمدر خودفراموشی خیالش یار با من بودشکر خدا هر جا که بودم یاد او بودمیاد تو وصلم کرد با دریای احساساتبی یاد تو جاری ولی همواره جو بودمکم سو چراغی در شبستان روبه خاموشیمحو هجوم بادها از چار سو بودمچون دلقکان رانده از دربارها هر روزآماج قلماسنگ طفلان کوبه کو بودموقتی رقیب از راه آمد خاطراتم رادفتر به دفتر قصه ی سنگ و سبو بودموقتی خیالت بود و من در گوشه ای خلوتخاموش اگر ، یک سینه اسرار مگو بودمگویی که با وهم سرابی شوم و وحشتباریک شاخه گل خشکیده و بی رنگ و بو بودمدنبال دستی  مهربان همواره می گشتمدر باتلاق فکر خود وقتی فرو بودمشرح پریشان حالی ام را همچو گیسویتای کاش تا وقت سحرگه مو به مو بودمبگذر ، حلالم کن ، ببخشایم اگر گاهیای مهربانتر از همه من تندخو بودموقت وداع آمد عزیز من خداحافظشرمنده ام گر عاشقی بی چشم و رو بودم. گل کردم ........

کودک آزار   به   هر   کیش  و  ز  هر  ملیّتپیش چشم همه از پیرو جوان منفور استچه یهودی چه مسیحی چه مسلمان زادهاگر از جاده ی  انصاف  و  مروّت دور استچشم سر دارد و از دیده ی دل نابیناستجان به تن دارد و همچون جسدی درگوراستآدمیزاده  گر  از  جام  خشونت  سرمستآدمیزاده  گر  از  جامه ی  تقوا  عور استنیست انسان که براو خشم وغضب مستولی ستهست حیوان که ز رنج دگران مسرور استبی گناه است ایمن گر که بود پیل دمانبی گناه است ایمن گر که نوان چون موراستگر که ایمانت به عهدین بود یا که زبورور که قرآن و اوستات به دین منظور استباید آموخته باشی که در این خمسه ی حقآیه ای هست که مستور نه و مسطور استحق به داوود و به موسی و به عیسی فرمودنیز با احمد و آشو که نبی المبرور استآن که طاغوت مرام است سراپا ظلمتوان که ایمان به خدا داشت سراپا نور است. گل کردم ........

دارم  به  سر  هوای   تو    یا ثامن'>ثامن الحجججان   و     دلم   فدای  تو  یا ثامن الحججپای من   و  به  راه   تو   پیوسته   راهپویدست  من  و   عطای تو   یا ثامن الحججبیگانه     شد    دلم      ز   جهان   تعلّقاتتا     گشت     آشنای  تو   یا ثامن الحججهر     بامداد   مهر  جهانتاب    در  سجودبوسد     در     سرای  تو   یا ثامن الحججخورشید   ، رخ    هر آینه    بیند   در آینهاز   گنبد   طلای   تو        یا ثامن الحججآرامش   است  حصّه ی  مطلوب کائناتدر     سایه ی   لوای تو   یا ثامن الحججدل های    تابناک   به    لبّیک   زنده انددر     پاسخ     صلای   تو   یا ثامن الحجغیر  از  ولیّ عهدی  اسلام ناب   نیستمبنای      ادّعای       تو  یا ثامن الحججروشنترین  نمود  هوالباقی  آمده ستدر  ذات حق   فن گل کردم ........